We kijken allemaal naar dezelfde maan…

Een deel van mijn familie is in de jaren ’50 naar Canada geëmigreerd. Niet voor 3 jaar, maar voor de rest van hun leven. De jongste broer van mijn opa was 1 van degenen die zijn vertrokken naar “een beter leven”. Als klein meisje vond ik het reuze interessant dat hij zo ver weg woonde. Voor mij was Canada onbereikbaar en letterlijk aan de andere kant van de wereld. Deze ome Wim (uncle Bill) kwam met enige regelmaat naar Nederland, waardoor ik hem redelijk goed leerde kennen. En toen ik wat ouder werd, een jaar of 9, werd ik ook verdrietig als hij weer naar huis ging. Steevast zei hij dan tegen mij: “Hoever we ook bij elkaar vandaan zijn, we kijken altijd naar dezelfde maan.” Dat ben ik nooit vergeten en nu nog, na al die jaren, kijk ik soms naar de maan en denk aan deze woorden.
Nu kijk ik al 4 weken vanuit Californië naar de maan. Dezelfde maan als die in Nederland te zien. Een mooie gedachte dat we naar dezelfde maan kijken, maar toch zit er 10.000 km tussen Uden en Palmdale. En door het tijdsverschil kunnen we ook nauwelijks op hetzelfde moment naar de maan kijken.
In de jaren ’50 was er geen internet, de post deed er weken over en veel mensen hadden zelf geen telefoon waardoor bellen een grote uitdaging was. Tegenwoordige zijn er talloze manieren van communiceren en dat maakt het gemis, denk ik, een stuk draaglijker. Bijna iedere dag hebben we contact met onze dierbaren in Nederland en Duitsland. Een snel berichtje via Whatsapp of Threema (de duitse Whatsapp), een email, een gesprek via skype en de berichten volgen op facebook.
Ondanks al deze manieren om contact te onderhouden gaat er niets boven “live contact”. Ik zou zo graag op mijn vertrouwde bank in mijn nieuwe huis willen zitten en wachten tot onze lieve vrienden en familie binnenkomen (achterom natuurlijk) voor een kopje koffie. Ik zou ze zo graag ons huis willen laten zien en bijkletsen over alles wat we hebben meegemaakt de afgelopen weken. Ik zou zo graag willen dat de aarde niet zo groot was.

En als ik over dit alles nadenk, dan kijk ik weer naar de maan en besef me dat mijn vrienden en familie altijd dicht bij zijn.

Ik draag ze bij me in mijn hart….