Waar is de tijd?

Druk, druk, druk, jezelf voorbij lopen, weken die voorbij gaan zonder dat je er erg in hebt.

Zo gaat het hier ook, bij mij. Maandagmorgen heel vroeg begint voor mij de week en na één keer knipperen met mijn ogen is het ineens zondagavond. Waar is de tijd gebleven, wat heb ik gedaan in die zeven dagen? Ik heb genoeg gedaan, maar vooral op de automatische piloot. Werken, wassen, poetsen, kinderen verzorgen, administratie, boodschappen,koken, eten, dwarse peuter, gefrustreerde baby, een klein beetje tijd voor mezelf en.. oh ja, soms nog wat slapen. En dit alles iedere week weer opnieuw. Het zijn dingen die allemaal moeten gebeuren, maar die zoveel tijd opslokken. Ik wil méér tijd, meer uren in een dag. Maar aangezien dat niet kan, zal ik een andere oplossing moeten zoeken.

Het probleem is namelijk dat ik niet op de automatische piloot wil leven, ik wil genieten van grote dingen, maar vooral ook van kleine dingen. De oplossing is simpel, een stapje terug en prioriteiten stellen. Maar wat als alles prioriteit niveau één krijgt? Na de geboorte van Marijn had ik een tijdelijke dip. Ik ben eerst zelf naar een psycholoog geweest en daarna met Bob samen. Dat bracht me veel inzichten en ik heb er hard aan gewerkt om dingen te veranderen. Drie keer per dag het huis opruimen, dat doe ik niet meer. Als de kinderen ’s avonds naar bed gaan, dan wordt er opgeruimd. Drie keer per week het hele huis poetsen. Nee, dat gebeurd in dit huis echt niet meer. “Goed is goed genoeg”.

Maar langzaam merk ik dat het er weer insluipt. Het is als mieren, je hebt ze buiten gewerkt maar voordat je het weet zit je huis er weer vol mee. En dan komt dat moment dat je denkt: “waar is de tijd gebleven?” Op momenten dat ik dit denk kan ik heel goed weer omschakelen en de boel de boel laten. Er is een zin die ik vaak herhaal en die mij helpt: “Wat is het ergste dat er kan gebeuren?”. Als ik vind dat ik de ramen moet wassen, het hele huis moet poetsen, de kasten op moet ruimen en de tuin in orde moet maken in plaats van te genieten van mijn jongens, stel ik die vraag aan mezelf. “Wat is het ergste dat kan gebeuren als de ramen niet gewassen worden?” “De overburen kunnen niet meer naar binnen kijken, lijkt me dus niet erg.” “Wat is het ergste dat kan gebeuren als ik de zolder niet opruim?” “Uhhh???” Ook geen probleem dus!
En zo is het gelukt om te genieten van veel dingen en bewust te leven. En natuurlijk “moet” er nu eenmaal gewassen worden, gekookt worden en nog veel dingen meer. Maar met prioriteiten stellen wordt het leven een stuk leuker!