Dag 3: Mitchells’s corner Familie dag

We hadden de nacht doorgebracht in het huis van John en Brenda. De kinderen sliepen in de logeerkamer en wij in het bed van John en Brenda. Zij gingen op de bank slapen. We zeiden dat wij wel op de bank gingen, maar ze stonden erop. We hadden een korte nacht, maar lekker geslapen. Ik werd wakker met een warm gevoel, nagenietend van de vorige avond.

‘S Ochtends hebben we ontbeten met z’n zessen en nog meer gepraat. De ochtend was prachtig en ik heb nog even genoten van de vogels in de tuin, het zonnetje en de rust.

Later in de ochtend gingen we naar een fire station in Clarington. John is daar 34 jaar bij de brandweer geweest en is als Chief met pensioen gegaan. We kregen een volledige rondleiding door de jongste brandweerman. Hij was pas in dienst gekomen en hij was heel enthousiast. De jongens genoten ervan.
Ze mochten door de hele kazerne lopen, zagen waar de brandweermannen slapen ’s nachts, de keuken en de plek waar de brandweerslangen hangen om te drogen.

Ze mochten in alle brandweerwagens kijken, alle deuren gingen open, ze mochten de pakken en de maskers zien.
En als klap op de vuurpijl mochten de windmachine en de sirenes ook aan. Een zeer geslaagde ochtend dus.

Hierna reden we door de omgeving van Oshawa. John liet zien waar hij gewerkt heeft, waar zijn vader gewerkt heeft en waar zijn ouders gewoond hebben. Het was zo ontzettend leuk om te zien! Na een lunch hebben we nog meer gereden door de omgeving en we eindigden in een park aan Lake Ontario. De omgeving is prachtig waar ze wonen en erg groen.

In het park hebben we wat rondgelopen en de kinderen hebben gespeeld in de speeltuin. Het was een relaxte middag en natuurlijk hebben we nog meer gepraat.
Het is erg bijzonder dat mensen die je 2x in je leven ontmoet hebt zo vertrouwd voelen. Het was alsof we elkaar wekelijks zien.

Vanuit het park gingen we weer naar huis waar vlak daarna Mary en Larry kwamen. Mary is de zus van John, mijn achternicht dus.
Van John vond ik dat hij op een aantal van mijn ooms lijkt, maar toen Mary binnenkwam had ik het idee dat ik mijn moeder zag. Dezelfde hoogte (klein dus), dezelfde bouw, dezelfde haarkleur en allebei een bril. Het was de eerste keer dat ik hen ontmoette, maar ook dit voelde meteen goed. We hebben over van alles en nog wat gepraat totdat het tijd was voor het avondeten. Het bleek dat Mary niet alleen uiterlijk op mijn moeder lijkt, maar ook qua gedrag lijken ze erg op elkaar. Mary en Larry gingen naar huis en we hebben uitgebreid afscheid genomen van Mary en Larry en de hoop uitgesproken dat we elkaar nog eens zouden ontmoeten.

van links naar rechts:
Tony, John, Bob, Birgit, Mary

Na het eten kwam Tony binnenwandelen, de jongste broer van John. En ook hier zag ik gelijkenis met een andere oom van mij. Nu is het ook niet zo vreemd dat John en zijn broers en zussen op mijn moeder en haar broers en zus lijken.  De vader van John is de broer van de moeder van mijn moeder. Maar de moeder van John is de zus van de vader van mijn moeder. Volgen jullie het nog. De ouders van mijn moeder zijn broer en zus van de ouders van John. Dubbele genen dus.

Anyways, Tony kwam dus op visite. Ook hem had ik nog nooit ontmoet. We hebben gepraat over de familie en Tony vertelde nog wat verhalen over de keer dat hij in Nederland was geweest. Ik heb gehoord dat ze nog net niet opgepakt waren, maar hij wilde niet in details treden.

Ik heb dus nog wat familiebezoekjes af te leggen als we weer in Nederland zijn ;). Na een tijdje ging de deurbel en stonden Mary en Larry weer aan de deur. Ze waren vergeten foto’s te maken en kwamen nog even terug. Ook hadden ze nog een geweldig cadeau voor de jongens. Voor allebei hadden ze een mapje met Canadese munten.Het is een bijzonder mapje, want deze was speciaal gemaakt voor het 150 jarige bestaan van Canada. We hadden een hele gezellige bijzondere avond. Met een stevige knuffel hebben we afscheid genomen van elkaar en zijn we moe maar voldaan naar bed gegaan. Het was wederom een fantastische dag.