En daar zijn we dan!

Op het moment dat ik dit schrijf is het maandag 6 oktober 7 minuten over 7 ’s ochtends. Het lijkt alsof we hier al heel lang zijn, maar in feite zijn we pas 112 uren in “the States”. Om jullie een beeld te geven van onze reis en de eerste dagen hier, volgt hieronder een supersnelle samenvatting:

De ochtend voor vertrek:
Druk met laatste dingen inpakken, maar het liep gesmeerd. Half negen vertrokken we in de taxibus van (opa) Jan en (oma) Marga. Na een beetje oponthoud waren we rond 10 uur bij Schiphol.

Het afscheid:
Verdrietig en onvermijdelijk.

Inchecken:
Het duurde erg lang en uiteindelijk werden we met onze enorme hoeveelheid bagage uit de rij gehaald en mochten we inchecken bij “priority”. Voordeel: in LA kwamen onze koffers als eerste op de band.

Wachten voor vertrek:
Helaas een uur vertraging, maar de kinderen vermaakten zich prima met een Spaans sprekend jongetje uit Amerika. Datzelfde jongetje hebben we in het vliegtuig nog een paar keer gezien en bij de paspoortcontrole op LAX stonden ze weer voor ons.

De reis:
Het is ons heel erg meegevallen. De kinderen hebben zich goed gedragen en uiteindelijk ging de reis redelijk snel. We hebben mooi uitzicht gehad op groenland en ijsschotsen op de zee. Ook boven Amerika hadden we een mooi uitzicht. In het vliegtuig hebben we een “Celebrity” gespot, Mickey Hoogendijk. (je weet wel Cleo uit goede tijden, van heel lang geleden)
Tijmen heeft genoten van de landing. Het kon hem niet hard genoeg gaan. Hij zat te stuiteren in zijn stoel en riep steeds: MEER MEER MEER!

Taxirit naar het hotel:
Lang met erg veel indrukken, vooral voor de kinderen.

Het hotel:
Op het eerste oog prima. Met het tweede oog bekeken, gebrekkig en lawaaierig. De onderhoudsmonteur heeft inmiddels de tv en de airco gemaakt. De douchekop is vervangen, de oude deed dienst als hogedrukspuit. De afwasmachine moet nog vervangen worden, deze klinkt alsof de traumahelicopter van Volkel opstijgt en vervolgens hebben we een plaatselijk meer in de keuken. We liggen pal aan de snelweg en het is erg gehorig. Zaterdag was er ergens een feest in de buurt, maar het klonk alsof er een Mariachiband om ons bed stond te spelen.
Het eten in het hotel is prima, maar niet bijzonder.

Jetlag:
BLEGH…

Het weer:
Om de mensen in Nederland niet jaloers te maken zal ik alleen zeggen dat het hier anders is. (En wij hebben nog wel zomerkleding aan, naa naa na naa naaaa)

De omgeving:
Prachtig en nog steeds een beetje onwerkelijk.

De supermarkt:
GROOOOOOTTT. Veel te veel keuze en te veel ongezonde lekkere dingen. Een flesje sladressing uitkiezen duurt 10 minuten, er is 5 meter met alleen maar sladressing. Heel vriendelijk personeel en erg lekkere komkommers.

De auto:
Nu nog een geleende auto van het werk, maar binnen een paar dagen hebben we onze eigen auto. Onze ” nieuwe” auto is een Dodge Grand Caravan uit 2008. Gekocht van een Belgische militair die er anderhalf jaar mee heeft gereden en nu weer terug gaat naar BelgiĆ«. Een grote auto met 7 zitplaatsen. De achterste twee rijen stoelen kunnen helemaal weggeklapt worden in de bodem zodat we de meubels van Ikea kunnen vervoeren, hahahaha.

Het eten:
Het eten is hier veel, vet, zout en vol suiker. Sommige dingen zijn niet te eten, anderen zijn “veuls te lekker”. We ontbijten in het hotel en van maandag t/m donderdag is ook het avondeten in het hotel. Van vrijdag t/m zondag koken we op onze kamer met 2 electrische kookpitten en beperkt keukengerei. Het is een uitdaging, maar het lukt prima. Lunch doen we tot nu toe in het hotel, maar als de jetlag een beetje weggetrokken is gaan we vast een keer ergens een broodje eten.

Tijdsverschil:
Het is even wennen en steeds terugrekenen, maar tot nu toe is het gelukt om niemand wakker te bellen, skypen, Whatsappen.

Het gemis:
Helaas hebben we meteen ondervonden wat het is om zo ver weg te zitten. We hadden de afgelopen dagen heel graag in Nederland willen zijn om onze lieve vriendin te steunen met een vreselijk verlies. Hoe erg het gemis kan zijn, werd voor ons dus na 1 dag al pijnlijk duidelijk.

De toekomst:
Er staat nog heel veel op de planning en we houden jullie op de hoogte!

 

Birgit

Ik ben Birgit, 39 jaar jong en getrouwd met Bob. Stay at home mom, maar dat is drukker dan het het klinkt. Creatief bezig zijn en boeken lezen zijn mijn grootste hobbies.

Dit vind je misschien ook leuk...

Geef een reactie