Veerkracht

“Geen nieuw begin zonder een goede afronding van de vorige fase.” Die zin staat in een boekje dat ik gekregen heb van Global Connection over “expat kids” en die zin houd ik in mijn achterhoofd totdat we ons leven in Amerika op orde hebben.
Marijn houdt niet van veranderingen. Hij hoeft geen nieuwe fase, geen nieuw begin. Dat vond hij als baby al niks en nu nog steeds niet. Kleding die te klein is mag ik niet wegdoen, want hij wil het graag houden. Een nieuw bed kost weken van voorbereidingen om drama’s te voorkomen. Nieuwe schoenen kopen is een hel, want geen van de nieuwe schoenen is beter dan de oude. Zelfs als die oude schoenen twee maten te klein zijn, dan nog zijn die beter dan nieuwe schoenen. School is leuk, maar toch wil hij liever terug naar het kinderdagverblijf. Marijn wil dat alles is zoals het blijft. Helaas voor Marijn is dit onmogelijk in het leven, zeker omdat hij als kind de meeste veranderingen nog gaat meemaken. Ik besef me dat de verandering die er in zijn jonge leventje aan zit te komen extremer is dan gemiddeld. Niet ieder kind van  4 jaar oud gaat 3 jaar in een vreemd land wonen, 11 uur vliegen van de tot nu toe vertrouwde omgeving. Met dit in mijn achterhoofd en “DE ZIN” uit het boekje, ben ik heel bewust bezig met Marijn zo goed mogelijk voor te bereiden op zijn avontuur en het afsluiten van de fase “voor de verhuizing”.
Allereerst hebben we Marijn heel duidelijk gemaakt dat het, zeker weten, gaat gebeuren. We gaan wonen in Amerika. Soms begint hij er nog over dat we misschien wel in Nederland kunnen blijven wonen, waar alles is zoals hij het wil. Daar zijn we meteen heel duidelijk in, dat gaat niet gebeuren. We gaan verhuizen, punt! Verder proberen we hem, zoveel als mogelijk is, te betrekken in de voorbereidingen. We hebben een wereldbol waarop hij kan zien waar we gaan wonen. We lenen boeken in de bieb over Amerika. We praten er veel over en kijken programma’s die gaan over Amerika of over verhuizen. Hij heeft zelf zijn paspoort mogen aanvragen en is mee geweest om koffers te kopen. Marijn gaf aan dat hij het heel spannend vindt om in een groot vliegtuig te vliegen en om naar een grote luchthaven te gaan. En dus gaan we binnenkort een dagje naar Schiphol een “behind the scenes tour” doen om te kijken hoe daar alles werkt. En als klap op de vuurpijl krijgen we zeer waarschijnlijk op korte termijn een rondleiding op  “the American school of The Hague”. Op die school kunnen we een beetje zien hoe het Amerikaanse schoolsysteem werkt, wat vooral voor Marijn leuk is om eens te zien.
De praktische punten zijn allemaal makkelijk te regelen. De emotionele punten zijn lastiger. Marijn is op een leeftijd dat hij beseft wat er gaat gebeuren, maar het geheel niet kan overzien. Dat kan hem angstig maken voor het onbekende, wat voor Marijn altijd al een lastig punt is. Hoe goed we Marijn ook voorbereiden op alles, de verandering blijft. En met die verandering, ook het verdriet en de boosheid van Marijn. Verdriet omdat zijn vriendjes in Nederland blijven, verdriet omdat hij opa en oma alleen via skype kan zien. Verdriet omdat ons huis niet mee kan in de container, boos omdat Sinterklaas niet in Amerika komt en boos omdat hij niet altijd snapt wat wij vertellen over Amerika. Hij is verdrietig en boos omdat alles anders wordt. Die gevoelens mogen er zijn en geuit worden, maar daar komt tegelijkertijd een lastig dilemma om de hoek kijken. Hoever gaan wij mee in die gevoelens. Er is geen twijfel over mogelijk dat Marijn ruimte krijgt om zich te uiten. Alleen moeten wij bepalen waar de grens ligt. Hij mag boos zijn, maar niet met dingen gaan gooien. Hij mag verdrietig zijn, maar daardoor niet gaan denken dat hij in Nederland kan blijven. Hij mag alles voelen, maar moet ook beseffen dat het heel erg leuk zal gaan zijn. Het is onze taak om Marijn goed om te laten gaan met zijn gevoelens en dat valt nog niet altijd mee. Als hij verdrietig is praten we er met hem over en we vertellen hem ook eerlijk dat wij ook verdrietig zijn soms. Dat wij het ook niet leuk vinden dat wij vrienden en familie niet kunnen zien, maar dat we daar nieuwe vrienden zullen maken. We laten Marijn zien dat er tegenover de verdrietige dingen, leuke dingen staan. Sinterklaas komt niet, maar in Amerika komt de kerstman. Je moet naar een nieuwe school, maar daar leer je weer leuke nieuwe dingen. Je moet je vriendjes missen, maar je maakt weer nieuwe vrienden en dan heb je er dubbel zoveel. Deze gesprekjes werken goed voor Marijn en na een paar minuten voelt hij zich altijd weer beter. Dat is dan weer het grote voordeel van een jong kind, Marijn is met wat aanmoediging heel veerkrachtig.