Fotografie, hobby of passie…

Ik was ongeveer 12 jaar toen ik de hele oude camera van mijn vader kreeg. Er moest een soort cassette in (nog niet eens een rolletje) en je kon dan 12 foto’s maken. Meestal “maakte” ik foto’s zonder cassette erin, maar als we op vakantie gingen kreeg ik 1 cassette. Het kostte een vermogen voordat die foto’s klaar waren. De cassette kostte al heel wat en het afdrukken van de foto’s was ook niet goedkoop. En voor dat enorme bedrag had je niet eens kwaliteit. Toch vond ik het fotograferen helemaal het einde en dat is nooit over gegaan.
Ik heb fotografie altijd leuk en interessant gevonden, heb zelfs nog ooit overwogen om een opleiding in die richting te doen, maar echt tijd heb ik er nooit voor vrij gemaakt.
Ik heb altijd veel foto’s gemaakt tijdens vakanties, verjaardagen en dagjes weg. Ik noem dat eerder plaatjes schieten dan fotografie, maar leuk vind ik het hoe dan ook.Een jaar of 6 geleden heb ik een workshop fotografie gevolgd bij “foto de vakman”. Het was leuk en interessant, maar veel te kort. Ik had nog veel meer willen leren.
Eindelijk had ik 3 jaar geleden de tijd vrij gemaakt om een cursus te gaan volgen bij CKVU. Ik had me ingeschreven, geregeld dat ik alle avonden van de cursus vrij was, geld vrij gemaakt, ik was er helemaal klaar voor. Maar toen de cursus begon was ik ziek en de tweede avond waren we op vakantie. Omdat ik dan dus meteen de eerste 2 avonden zou missen heb ik, in overleg met CKVU, besloten om de cursus niet te volgen. En sindsdien is het er ook niet meer van gekomen. Intussen blijft het kriebelen, ik wil graag “iets” met fotografie doen.
Mijn schoonzus Martine heeft een opleiding fotografie gevolgd en zij maakte prachtige foto’s en producten voor haar opleiding. Ze heeft van mij en 5 andere dames naaktfoto’s gemaakt en die foto’s waren betoverend mooi. Ik voelde me helemaal op mijn gemak en dat is voor een groot deel aan haar te danken. Toen ik haar resultaten zag en zag hoe ze bezig was met haar werk, ging het nog meer kriebelen, maar tijd ervoor vrij maken deed ik nog steeds niet. En toen was daar Erik. Via facebook kwam ik, weer, met hem in contact. Hij is professioneel fotograaf en ik vind zijn foto’s erg mooi. Nu ben ik wel een beetje bevooroordeeld aangezien hij mijn eerste liefde was, maar zijn foto’s zijn echt goed. Je kunt ze zelf bekijken op zijn website.
Nadat ik die foto’s zag, vond ik dat ik niet moest wachten totdat ik tijd kreeg, maar dat ik tijd moest maken.
Ik heb de draad een klein beetje opgepakt en ik ben gaan lezen over fotografie en werk van andere mensen gaan bekijken. Met in mijn achterhoofd de gedachte dat ik echt nog een keer een cursus of, liever nog, een opleiding fotografie ga volgen. Ik neem vaker mijn camera mee als we naar de speeltuin gaan, of “gewoon” in de tuin aan het spelen zijn. Ik probeer dingen uit met mijn supergave Nikon. Niet altijd op de automatische stand zetten, maar zelf spelen met de instellingen. Letten op het licht en wat je daar mee kunt doen. Heel vaak zijn de foto’s grote teleurstellingen, maar soms zit er iets tussen dat ik mooi vind, waar ik trots op ben.
De technische kant laat nog flink te wensen over en daar wil ik nog echt graag een opleiding voor volgen. Buiten de technische kant is fotografie voor een groot deel een kwestie van smaak. Veel mensen zullen niet zien of een foto niet haarscherp is op de juiste plek, of dat de belichting niet helemaal goed is. Mensen moet geraakt worden door een foto, dan is een foto goed gelukt. Voor nu is fotografie een hobby waarin ik tijd probeer te steken. Misschien wordt het nog ooit eens mijn passie of meer…