Kusje d’r op

Deze week kwam ik op Facebook een discussie tegen over of je je kind wel of niet op de mond mag kussen. Er was een foto verschenen van Victoria Beckham die haar kind op de mond kust.
Met een diepe zucht vraag ik me af wat er in hemelsnaam de nieuwswaarde van is om zo’n foto te plaatsen en met een nog diepere zucht verbaas ik me over de reacties op de foto.
Mensen hebben er een duidelijke mening over en zijn duidelijk niet te beroerd om die mening te delen. Nog verbaasder ben ik over het feit hoe die meningen verkondigd worden. Het blijkt voor sommigen moeilijk een mening te geven zonder daarbij te schelden of met geweld te dreigen. Niet alleen in de discussie over deze foto. Bij ieder willekeurig bericht in de media verkondigen mensen hun mening alsof het de waarheid is in niet mis te verstane bewoordingen. Iedereen heeft het recht om een eigen mening te hebben, dat is waar ik in geloof. Ik vind echter niet dat je die mening altijd moet verkondigen. Je kunt ook de keus maken om niet deel te nemen aan een discussie. Je kunt ervoor kiezen om je mening voor je te houden, of te delen met je naasten i.p.v. met de hele wereld. Je kunt ook een blog schrijven net als ik ;). En als je er dan voor kiest om je mening te geven op social media, houd het dan netjes. Ik vind het heel erg om te zien hoe mensen reageren op elkaar. Leef en laat leven! Gun elkaar de kans om een mening te hebben, om deze mening (op een nette manier)  te delen en om de mening bij te stellen als daar reden toe is. Maar goed, dat is mijn mening over dit hele gebeuren.
Over het kussen van je kind heb ik ook een duidelijke mening. Op Facebook heb ik niet deelgenomen aan die discussie, maar hier wil ik het graag met jullie delen. Ik zal niet schelden of dreigen met geweld, beloofd!
Ik ben 38 jaar jong en kus mijn moeder nog steeds op de mond. Dat hebben wij altijd gedaan en dat zal ook niet veranderen. Wij voelen ons daar allebei prima bij, dus ik zie geen reden om het anders te doen. En dat is precies het punt in mijn ogen. Zolang jij en je kind zich goed voelen bij het contact dat je hebt dan is het toch prima. Ik kus mijn kinderen op de mond en ze lopen de slaapkamer binnen als ik me aankleed. We hebben dat altijd gedaan en voor onze kinderen is het de normale gang van zaken. We hebben al toen ze nog klein waren duidelijk onze grenzen aangegeven en ook gezegd dat zij hun grenzen aan mogen geven. Marijn wordt in september 7 en met hem kunnen we daar al goed over praten. We hebben met hem afgesproken dat als hij of ik me ongemakkelijk ga voelen dat we dat uitspreken en dat we er mee stoppen. Wat hem betreft gaan we zo door totdat hij bejaard is, maar daar komt hij misschien nog wel van terug. Ik weet dat onze kinderen heel duidelijk kunnen aangeven wat ze wel en niet willen. Er zullen kinderen zijn die dat niet kunnen, maar er zijn ook andere manieren om er achter te komen of een kind iets fijn vindt of juist niet. In ieder gezin zal het anders zijn, waar je grens ligt is heel persoonlijk. Respecteer dat het in andere gezinnen anders is. Leef en laat leven…
Voor de duidelijkheid, ik vind dat er duidelijke grenzen hierin zijn. Het sexueel misbruik van kinderen vind ik het ergste wat je een kind aan kan doen. Mensen die zeggen dat kinderen daarin toestemmen zijn naar mijn mening heel erg verkeerd bezig. (zie je ik scheld niet)  Ook al geeft een kind verbaal niet aan dat het zich er niet prettig bij voelt, het is echt wel duidelijk dat dat zo is. Ik heb het over, in mijn ogen, onschuldig lichamelijk contact met je kinderen en wat mij betreft moet dat kunnen en hoeft er niet zo’n ophef over gemaakt te worden.

Natuurlijk zijn jullie meningen over dit stuk welkom!