Eerste schooldag

Al voor de derde verjaardag van Marijn vroeg hij aan ons wanneer hij naar school zou mogen. Dat was nog lang wachten voor onze ongeduldige kabouter. De laatste weken hebben we er samen naar toe geleefd en vaak aan Marijn vertelt wat er ging gebeuren. Wie hem weg gaat brengen, wie hem ophaalt, hoe vaak hij naar school gaat, wat hij zelf moet doen op school en wat hij aan de juf kan vragen. Marijn had er ontzettend veel zin in en iedere ochtend vroeg hij: “hoeveel nachtjes nog?”.
Maandag 12 augustus was het eindelijk zover, Marijn ging voor de allereerste keer naar de basisschool. In nieuwe kleren gehuld, met een stoere nieuwe rugzak op zijn rug en vol ongeduld liep hij naar school. Tijmen was al naar het kinderdagverblijf en voor deze speciale maandag hadden papa en mama allebei vrij genomen van het werk.
Op het schoolplein was het druk met kinderen en ouders. Marijn ging er meteen vandoor om te spelen en kindjes te zoeken die hij al kent. Marijn zou Marijn niet zijn als hij niet een rare actie zou uithalen. Hij klom op het klimrek om vervolgens via de natte, zanderige glijbaan naar beneden te roetsjen. Het gevolg was natuurlijk een hele natte en vieze broek.
De leraren hadden een liedje voorbereid en nadat dat gezongen was, gingen we naar de klas. Onze stoere vent liep vlot de school binnen om zijn jas en tas op te hangen. Hij liep de klas binnen en plofte in de kring op een stoel neer. Leuk detail is dat het dezelfde plek was als waar hij zat tijden het oefenen voor de vakantie. Wij stonden er een beetje verloren bij, Marijn had geen oog voor ons omdat hij er zoveel zin in had. Er kon nog een handkusje vanaf en daarna werden we vriendelijk doch dringend verzocht, door Marijn zelf, om naar huis te gaan. Eventjes zwaaien voor het raam en kijken naar onze grote man. Met een glimlach op ons gezicht liepen we naar huis. Een belangrijke stap in het loslaten kunnen we afvinken, zonder problemen.