Ik ben twee en ik zeg….. een heleboel.

Twee jaar en twee maanden oud. Ongeveer 90 cm groot en 13 kilo zwaar. Eigenwijs, spontaan, lief, ongeduldig, smeerpoets, structureel, druk, slim, fantasierijk en mooi. Dit bij elkaar maakt: Marijn.

Bijna twee maanden gaat Marijn nu naar de “grote kindjes” op het kinderdagverblijf. Iedere keer dat hij daar geweest is heeft hij weer iets nieuws geleerd. Vooral zijn taal is heel erg vooruit gegaan. Hij heeft veel woorden bijgeleerd, zijn uitspraak is verbeterd en hij kan al vertellen wat hij heeft meegemaakt. Hij praat in de (voltooid) verleden tijd en heeft soms zinnen van 4 of 5 woorden. Heerlijk om te zien dat Marijn zo leergierig is en snel alles oppikt.

Wat hij ook leert “boven” (zijn groep zit boven in het gebouw) is slaan, schreeuwen, boos doen, niet luisteren en doen waar je zelf zin in hebt. Dat zijn de minder leuke kanten, maar horen zeker bij zijn ontwikkeling. Het slaan en niet luisteren zijn dingen die hier in huis, en daarbuiten, niet getolereerd worden. Slaan is 1x per dag een waarschuwing, de rest van de dag zonder pardon in de hoek staan. Als hij zijn tijd heeft uitgezeten, uitgestaan of uitgelegen, dan moet hij sorry zeggen en een kus geven. De sorry klinkt als sollie en de kus is vaak nat van de tranen en het kwijl. Meestal gaat het na een hoeksessie prima, soms staat hij 6 keer in een uur in de hoek. Ons geduld wordt soms behoorlijk op de proef gesteld. Ook in dit geval wint de aanhouder en het staat vandaag alweer 4-0 voor mama.
Hopelijk leert Marijn het snel, je mag boos zijn maar slaan is niet goed!
Bij het kinderdagverblijf is het overigens een voorbeeldig kind. Hij slaat niet, luistert prima, werkt mee met luier verschonen, wil regelmatig met de kindjes en de juffies knuffelen, doet overal aan mee en is vooral heel erg enthousiast. Superfijn om dat te horen, dat is een kant van Marijn die wij ook heel vaak zien.