Ziek en zo

We hebben al weer een aantal weken vol met ziektekiemen achter de rug. Het begon allemaal tijdens onze vakantie naar Duitsland in de eerste week van april. Marijn had verhoging en was niet fit. Eenmaal thuis gekomen zijn we naar de huisarts gegaan en hij bleek een oorontsteking te hebben. Marijn kreeg een antibiotica kuur die snel aansloeg. De koorts verdween en het leek beter te gaan. Een aantal dagen nadat de AB-kuur was afgelopen kreeg hij weer verhoging. We zijn terug gegaan naar de huisarts en kregen AB-druppels voor in zijn oor. Dit was op 26 april. Deze druppels hielpen goed, de pijn in zijn oor verdween. Maar de strijd tegen de ziektekiemen was nog niet voorbij. Vorige week maandag had Marijn weer flinke koorts en dinsdag zijn we terug gegaan naar de huisarts. Ik had zelf al een paar dagen keelpijn, dus ik had een vermoeden dat Marijn dat ook had. Mijn moedergevoelens hadden me wederom niet in de steek gelaten, Marijn had een keelontsteking. Omdat dat bij kleine kinderen erg lang duurt voordat het over is, kreeg hij weer een AB-kuur. De huisarts vindt dat het nu wel afgelopen moet zijn met de ziektekiemen van Marijn. Als hij binnen 6 week weer koorts krijgt of heel erg verkouden wordt, wordt hij doorverwezen naar de kno-arts. Hopelijk is die doorverwijzing niet nodig, we zijn al zo vaak met Marijn naar het ziekenhuis geweest in zijn korte leventje.
Tussen de ziektekiemen-oorlog door gaat het gewone leven ook verder. Marijn spreekt steeds meer en vaker verstaanbare woorden. Het is erg leuk om te zien hoe hij zijn best doet om anderen te laten snappen wat hij zegt. Ook blijft klimmen zijn grote hobby. Als je even niet oplet zit hij boven op een kast of tafel. Hij is dan helemaal trots op zichzelf en staat! te glunderen boven op die kast of tafel. Totdat hij op zijn kop krijgt, want klimmen is nog steeds gevaarlijk en dus verboden.