29 weken en 3 dagen
Nu ik al bijna 30 weken in mama’s buik zit mag ik ook een keer een stukje schrijven. Mama zegt dat als ik de driedubbele flikflak in haar buik kan doen, ik ook kan typen. Ik vind het heel leuk bij mama in haar buik. Het is lekker warm en ik kan alle kanten op bewegen. Ik vind het leuk om salto’s te maken en ik heb een spelletje bedacht. Iedere keer als ik mama’s blaas raak met mijn voeten, dan krijg ik 10 punten. Ik heb al zoveel punten gehaald dat ik de tel ben kwijt geraakt. Mama vindt het spelletje niet zo leuk denk ik, want ze duwt altijd op haar buik als ik aan het trappen ben. Mevr. van Roozendaal, mama’s gynaecoloog vindt mij ook leuk. Iedere drie weken wil ze naar me kijken op haar speciale tv. Mama zegt altijd: “oh kijk dan, wat lief” “Kijk die kleine voetjes” en nog meer van die mamapraat. Als ik uit haar buik ben moet ik eens een goed gesprek met haar voeren. Ik wil niet dat ze zo over me praat waar andere mensen bij zijn hoor! De gyn zegt dat met mij alles goed gaat. Ik lig alleen nooit met mijn hoofd naar beneden en dat moet ik over een paar weken wel gaan doen. Ik wacht er nog even mee, tijd genoeg. Je zou zelf de hele dag ondersteboven moeten hangen, daar wordt je toch niet vrolijk van. Ik groei ook genoeg, ik ben een beetje groter dan dat eigenlijk zou moeten. Ik groei alvast wat meer, je kunt het maar gehad hebben.
Mijn grote broer Marijn vindt mij ook heel leuk. Ik krijg heel erg vaak kusjes en knuffels en hij praat tegen mij. Hij zegt vaak dat ik eruit moet komen, maar van mama mag dat nog niet. Ze wil dat ik NOG GROTER wordt voordat ik geboren wordt. Marijn wil me ook eten geven en dan duwt hij appel bij mama in haar navel. Tja, wat moet je met zo’n broer, alsof die navel ineens open gaat…
Vorige week zei Marijn tegen onze mama dat ik gepoept had en dat het stonk. Ik snap niet waarom hij dat denkt, ik poep nu nog niet. Maar als ik uit mama’s buik ben, dan zal ik hem wel eens een poepie laten ruiken!
Ik ben wel moe geworden van het typen, dus ik ga nu lekker een dutje doen. Tot de volgende keer!
