31 weken en 1 dag

Nog 62 dagen tot de uitgerekende datum. De afgelopen maanden zijn voorbij gevlogen en de komende weken zullen vast ook wel snel gaan. We hebben nog genoeg op de planning staan om de tijd tot de bevalling door te komen. We hebben nog een aantal afspraken staan met vrienden, familie en kennissen. De babykamer is nog niet helemaal af en er moeten nog wat spulletjes aan worden geschaft. En het minst leuke van alles: er moet nog veel babywas gedaan worden. De kleertjes, bekleding van diverse spullen, beddengoed, spuugdoekjes, slabjes en hydrofiele luiers. Het wiegje moet klaar gezet worden, de klossen onder het bed en het zeiltje onder mijn matras. De voorbereiding bij deze tweede zwangerschap is een stuk eenvoudiger dan bij de eerste. Ik heb een lijstje en heb weggestreept waar we bij Marijn geen gebruik van hebben gemaakt. Ook hebben we de dingen al in huis gehaald die Bob in de vorige kraamweek bij heeft moeten halen. De oppas voor Marijn is geregeld voor het moment dat wij naar het ziekenhuis moeten. Dat houdt in dat de opa’s en oma’s een aantal weken met de telefoon naast hun bed slapen.
Lichamelijk is het zwaar. Op de standaardvraag: “hoe gaat het?” geef ik het standaard antwoord: “goed”of “redelijk”. Want wanneer gaat het niet meer goed of zelfs slecht? Deze zwangerschap is een stuk zwaarder dan de eerste. Buiten dat ik nu een kind van 2 heb rond stuiteren, heb ik ook veel meer klachten. De pijn in mijn bekken en onderrug is goed onder controle te houden zolang ik me rustig houdt. Nou is rustig aan doen niet mijn beste eigenschap, dus dat ik soms behoorlijk frustrerend. De pijn in de rest van mijn lijf is ook te doen, als ik maar niet over mijn grenzen heen ga. Wat erg vervelend is, is dat ik heel veel harde buiken heb. Zelfs nu ik de hele ochtend rustig heb gedaan en ik nu op een stoel zit, heb ik om de haverklap een harde buik. Het is niet pijnlijk, maar wel een vervelend gevoel.
Met de kleine jongen gaat alles goed. Afgelopen vrijdag heb ik een groot deel van de dag in het ziekenhuis doorgebracht en de CTG wees uit dat Puk het prima naar zijn zin heeft. Deze dag in het ziekenhuis was niet gepland, maar de verloskundige van de verlosafdeling wilde me graag controleren. Ik heb de laatste weken regelmatig jeuk aan mijn handen en voeten en dan vooral in de avond en nacht. Dit hoeft niks te betekenen, maar kan erop duiden dat mijn lever niet helemaal werkt zoals het moet. De afvalstoffen worden dan niet goed verwerkt en komen in het bloed. En wat in mijn bloed komt, komt ook bij Puk terecht. Bloedprikken is de enige manier om erachter te komen of dit daadwerkelijk aan de gang is. Maar omdat ik in de vorige zwangerschap een hoge bloeddruk had, wilde de verloskundige toch liever het hele pakket aan onderzoeken doen. Alles was goed, alleen de uitslagen van de galzuren(of de lever goed werkt dus) komt over ongeveer een week.
Ik denk zelf niet dat er iets uit komt, de jeuk is niet ondraaglijk, maar het is wel fijn dat het nagekeken wordt. Mijn bloeddruk was prima, al was het voor mij wel iets hoger dan normaal.
Maandag 27 februari hebben we weer een afspraak met onze gynaecoloog, dan horen we meer.
Intussen hebben we het met de gyn ook gehad over de bevalling. Bij de vorige bevalling duwden ze tijdens het persen (een uur lang) mijn benen dubbel langs mijn buik. Dat is iets wat mijn heupen en bekken echt niet kunnen hebben, maar ze wilden op dat moment niet naar mij luisteren. De gyn heeft nu opgeschreven dat mijn benen zoveel mogelijk recht gehouden moeten worden. Hopelijk wordt dat goed gelezen en opgevolgd. De gyn vertelde dat in de meeste gevallen de tweede bevalling makkelijker is en sneller gaat, dus dat ik er dan toch al minder last van zal hebben. We zullen het zien. Op 1 maart hebben we een afspraak bij de anesthesist. Bij de bevalling van Marijn heb ik een ruggeprik gehad, maar daar reageerde ik niet goed op. Mijn gezicht ging aan 1 kant hangen en mijn arm werd gevoelloos. We weten wel dat het waarschijnlijk door Lidocaïne komt, dus moet er  nu gekeken worden wat ze moeten gebruiken als ik weer een ruggeprik wil/moet.
Alles wat geregeld moet worden is dus zo’n beetje gedaan.

Nu maar wachten en aftellen!