Bevalling

Vrijdagochtend ben ik bij de gynaecoloog op controle geweest. Zoals altijd vroeg ze eerst hoe alles ging met mij en daarna ging ze een echo maken. Ik gaf aan dat ik nog steeds een “rommelende buik” had, maar dat ik nog geen echte weeën voelde. Ineens wilde ze toch voelen hoe het met mijn baarmoedermond was. Ze kon er geen reden voor geven, ze had er een gevoel over. Ik vond dat al zeer opmerkelijk, want deze gynaecoloog uit zich verder nooit over haar gevoel en gaat alleen af op feiten.Ik had een verweekte baarmoeder mond en een krappe 1 cm ontsluiting. Niks bijzonders dus. Voor de zekerheid werd ik ook aan de ctg gelegd. Daar was 1 wee op te zien, verder af en toe een harde buik. Hetzelfde dus als alle voorgaande weken.  Daarna hebben we nog afgesproken dat ik in ieder geval de 40 weken vol zou maken en daarna eventueel ingeleid zou worden ivm de pijn in mijn gewrichten.De rest van de dag was ik heerlijk alleen thuis, Bob aan het werk en Marijn op het kinderdagverblijf. Ik heb ’s middags nog een paar uur diep liggen slapen en voelde me lekker fit toen ik wakker werd.
’s Avonds tijdens het eten had ik een wee. Eindelijk, niet steeds harde buiken maar iets wat op een echte wee leek. Na het eten ben ik met Marijn gaan douchen en toen voelde ik al wat vaker een wee. Niks bijzonders en niet heel erg pijnlijk. Bij het afdrogen zei ik tegen Bob dat we Marijn op bed gingen leggen en daarna toch even de tijd gingen opnemen tussen de weeën voor de zekerheid. Om 19.00u. zijn we de tijd bij gaan houden. Om 19.50 u. heb ik het ziekenhuis gebeld omdat ik weeën van een minuut had om de 5 minuten. Om 20.45 u. lag ik in de verloskamer aan de ctg. Daar was wel te zien dat ik echte weeën had. Eindelijk! Om 21.15 u. ging de verloskundige Nicole kijken en had ik 4 cm ontsluiting. Het was begonnen, ik mocht niet meer naar huis. Meteen heb ik met haar besproken dat ik Tijmen zo snel mogelijk aan de borst wilde en daar heeft ze nogmaals een aantekening van gemaakt. Boben ik zijn “hollands got talent” gaan kijken en de weeën waren nog prima te doen. Soms moest ik er 1 wegpuffen, maar bij de meeste was dat zelfs niet nodig. Om iets over half 11 kwam Nicole weer voelen en ik had ruim 5 cm ontsluiting. Ze besloot om de vliezen te gaan breken, zodat de weeën wat sterker zouden worden. De vliezen werden gebroken om 22.39 u. Vanaf dat moment werd het een tijdelijke hel! Ik had nauwelijks tijd tussen de weeën en de weeën zelf waren enorm pijnlijk. Op het moment dat Tijmen verder ging dalen werd de pijn in mijn rug, bekken en heupen bijna ondraaglijk. Ik dacht echt dat ik gek werd. De verpleegkundige zag wel dat het echt bijna niet te doen was voor mij en ze haalde de verloskundige erbij. Intussen ging ze het bedje klaar zetten en alles klaar maken voor de bevalling. Ik riep nog dat ik nog 5 cm. te gaan had, dus dat ze wel heel voorbarig was. De verloskundige kwam rond 23.15u weer voelen en het was 8 cm. Ze ging nog even naar de wc. Terwijl zij naar de wc was kreeg ik enorme persdrang die ik bijna niet tegen kon houden. Ze kwam terug van de wc, heeft haar schort aangetrokken en ik kon beginnen met persen om 23.31 u. Bij Marijn had ik geen persdrang gehad, dus het was nieuw voor mij. Wat een oerkracht is dat! Na 11 minuten persen werd onze lieve kleine jongen geboren om 23.42 u. Om 23.49 u. is de placenta geboren en om 23.56 u. lag Tijmen aan de borst! Hij werd op mijn buik gelegd en hij is zelf naar mijn borst gekropen. Hij heeft net zo lang liggen wurmen totdat hij er was. Dat was prachtig om te zien!
Dit alles is gebeurd op vrijdag de dertiende. Ik heb een paar hechtingen gekregen, maar daar heb ik nauwelijks last van gehad.
Die nacht moest ik nog in het ziekenhuis blijven, dus ik werd naar een kamer gebracht. De verpleegkundige wilde dat ik Tijmen in zijn wiegje zou leggen en zou gaan slapen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb hem de hele nacht bij me gehad en een aantal keren aangelegd. Omdat hij steeds bij me lag kon ik helemaal inspelen op zijn behoefte. De verpleegkundige heeft nog een paar geprobeerd of ik hem in zijn wieg wilde leggen, maar ik heb echt niet toegegeven! Mijn mannetje dat net 9 maanden in mijn buik had gezeten wilde ik bij me hebben en niet in een wiegje naast me.
Als ik het zo teruglees, besef ik weer hoe heftig en snel het allemaal gegaan is, maar toch was het zo mooi en bijzonder. Een bevalling zonder het halve ziekenhuis personeel erbij, zonder pijnstilling en een kind dat meteen aan de borst lag. Ondanks de heftige weeën zou ik het zo weer doen…