Ongemakken en haptonomie

De zwangerschap is over de helft. Ik heb het al vaak gezegd en geschreven maar het is echt zo, de tijd vliegt voorbij. Ik voel Puk nu heel erg duidelijk en meerdere keren per dag. Hij is vooral ’s avonds na het eten en ’s nachts wakker. Hopelijk veranderd dat wel als hij geboren is.
Ook aan de buitenkant is Puk duidelijk voelbaar. Helaas stopt hij met bewegen op het moment dat iemand anders dan ik de hand op mijn buik legt. Bob heeft hem wel gevoeld, maar ook dan wordt Puk ineens veel rustiger.
Aankomende maandag gaan Bob en ik naar mijn fysiotherapeute. Zij doet een opleiding Haptonomie en het onderdeel zwangerschapsbegeleiding heeft zij afgesloten. Maandag gaat zij uitleg geven aan een klein groepje fysiotherapeuten die geïnteresseerd zijn in haptonomische zwangerschapsbegeleiding. Petra zocht nog een zwanger paar om als “voorbeeld” te dienen en ze vroeg mij. Ik vind dat erg interessant en vind het leuk om daar aan mee te werken. Gelukkig ziet Bob het ook zitten. Als je haptonomische zwangerschapsbegeleiding gaat doen, krijg je normaal gesproken 6 sessies. Het doel is om contact te maken met je kindje, vooral voor de partner. En verder krijg je allerlei tips om de zwangerschap en bevalling met zo min mogelijk ongemakken door te komen. De partner wordt hierbij betrokken waardoor deze zich meer betrokken voelt bij de hele zwangerschap en bevalling. Ik zou wel graag alle sessies volgen, maar aangezien het niet vergoed wordt zijn de kosten voor ons te hoog. Dit is dus een mooie kans om er toch kennis mee te maken.

De pijn in mijn onderrug en bekken is de laatste weken erger geworden. Zo erg dat ik me afgelopen maandag ziek heb gemeld op het werk om (even) rustig aan te kunnen doen. Ik moet nu echt opletten dat het geen bekkeninstabiliteit wordt. Dat kan er namelijk voor zorgen dat je niet meer kan lopen en het kan ook blijvend zijn na de bevalling. Daar zit ik niet op te wachten, dus probeer ik toch maar verstandig te zijn. Morgen ga ik op mijn werk bespreken hoe we nu verder gaan. Het liefst was ik volledig blijven werken tot aan mijn verlof, maar dat gaat niet lukken. Nu gaan we kijken hoe ik aan het werk kan blijven zonder dat ik ’s nachts wakker lig van de pijn. Ik ben benieuwd wat daar uit gaat komen.
Ik heb er zelf natuurlijk al over nagedacht, maar de mogelijkheden zijn niet zo groot. Achter de kassa zitten is helemaal geen optie. Ik kan een half uur in dezelfde houding blijven zitten, maar dan is de koek echt op. Daar komt nog bij dat als ik achter de kassa zit, ik heel veel pijn krijg in mijn nek en schouders en dan zijn we nog verder van huis. Balen dus, maar het is nu even niet anders. Mijn doel is nu om de zwangerschap zo goed mogelijk door te komen en vooral na de zwangerschap weer alles te kunnen doen wat ik daarvoor ook deed.

Intussen nemen de plannen voor de babykamer steeds vastere vorm aan. De zoektocht naar behang heeft niet opgeleverd wat ik wilde, dus is het plan gewijzigd. Het behang (1 muur) wordt donkerblauw met wit geruit. De kamer wordt dan voornamelijk blauw/wit/grijs. Op de witte muur komt dan waarschijnlijk een tekst.
Ook voor het geboortekaartje heb ik genoeg ideeën. We gaan nu kijken hoe ik die het best uit kan voeren.

Tot snel!