Twee maanden
Ik kan me nu al niet meer voorstellen hoe het was zonder Tijmen. Hij hoort erbij en het lijkt of dat nooit anders is geweest. Twee maanden oud is hij nu en hij is al weer zo groot. Letterlijk groot, hij is 59 cm en 5 kilo, maar ook figuurlijk groot. Hij rolt om van zijn buik naar zijn rug, maakt gericht geluidjes tegen mensen en speeltjes, lacht de hele dag en begint langzaam zijn handjes te ontdekken.
Het is volop genieten van deze lieve jongen.
Niet alleen ik ben dol op hem, maar ook Marijn is heel blij met zijn broertje. Hij is er erg lief voor, wil knuffelen, geeft kusjes, troost hem als hij huilt en voert hele gesprekken met hem. Marijn is nauwelijks jaloers en heeft vanaf het begin geaccepteerd dat wij ook de papa en mama van Tijmen zijn. De enige persoon waarbij Marijn jaloers is, is oma Jeanne. Zij is de oma van Bob en als ze Tijmen wil vasthouden dan komt Marijn ertussen. Hij wil dan bij oma op schoot, Tijmen mag dat niet.
Sinds 2 juni slaapt Tijmen het merendeel van de nachten van ongeveer 0.00 u. tot 6.00 u. Heerlijk om er niet midden in de nacht uit te hoeven, maar nog steeds weinig slaap voor mij. Overdag slaapt hij meestal ook goed tot halverwege de middag. Dan begint hij onrustig te worden en de onrust gaat ’s avonds over in krampjes. De ene avond heeft hij daar erg veel last van, de andere avond bijna niet. Meestal gaan de krampjes over met ongeveer 3 maanden, dus het einde is in zicht.
